Do Redakcji Gazety „Nasz Głos”
Wiosna! To słowo, które porusza każdego człowieka, każde serce, choćbyś miał sto lat.
Teraz, kiedy jesteśmy babciami, dziadkami, na świat i wiosnę patrzymy dojrzalej, z podziwem. Jaki ten świat jest piękny i mądry! Mamy czas by o tym myśleć. I My, Związkowcy, jesteśmy dla siebie bardziej mili, bardziej wyrozumiali. I niech tak będzie każdej wiosny. Niech nam przyświeca wena twórcza, bo na wiosnę wszystko tak łatwo przychodzi, i śpiew, i muzyka, i wierszyki, i malowanie, i kochanie. A na dowód, że tak jest, to mój wierszyk. Niebawem zakwitną mlecze, upiększą naszą dzielnicę. Kocham te żółte dywany, ścielące się na każdym skwerku, parku i łąkach.
W parku skwery w mleczach toną
Wiosnę czynią rozkwieconą.
W twoje oczy patrzę z bliska,
A w nich miłość wielka tryska.
I dostrzegam włosy siwe,
Niby włosy w złotej niwie.
Wąsy też już Ci siwieją,
Lecz miłością wciąż pałają.
Serce moje w piersi drżeniem
Rozkochało się płomieniem,
Bo te mlecze szczęście niosą,
A ja kocham Ciebie wiosną.
Tu na Bródnie szczęścia tyle.
Kwitną mlecze, w nich motyle,
Więc kochajmy się wzajemnie,
Bo na wiosnę to potrzebne.
W naszych sercach niech zostaną
Te widoki takie wdzięczne,
Bo niebawem człowiek zniszczy,
To co dzisiaj takiej piękne.
Halina Trybenek
