Na notabli prowincjonalnej mieściny pada blady strach: zmierza do nich rewizor. Każdy z nich ma coś na sumieniu, robią więc wszystko by w porę rozpoznać urzędnika. Fatalnym zbiegiem okoliczności biorą za niego zupełnie przypadkowego człowieka… Tak rozpoczyna się jedna z najbardziej znanych komedii Gogola, którą od prawie 200 lat nieprzerwanie grają teatry na całym świecie. We współczesnej inscenizacji Igora Gorzkowskiego klasyczna sztuka ukazuje absurdy władzy i obnaża fikcję naszych społecznych i politycznych relacji. Pokazuje, że w gogolowskich bohaterach wciąż widzimy własny obraz i wciąż zmuszeni jesteśmy śmiać się z samych siebie.

Trzy kobiety – Joanna Żółkowska, Paulina Holtz i Anna Moskal – słowami wierszy noblistki próbują opisać świat w wymiarze kosmosu i mikrokosmosu. 37 wierszy poetki, zebranych z różnych okresów twórczości, spiętych klamrą towarzyszącej im muzyki, tworzy spektakl będący spójną, dramaturgiczną całością – piękną i mądrą opowieścią o życiu, które wydaje się być cudownym, niejednoznacznym zjawiskiem, a każdy jego przejaw godny jest uwagi – od rzeczy o randze historycznej, poprzez miłość, sprawy codzienne aż po śmierć żuka na leśnej drodze.Spektakl powstał z inspiracji Joanny Żółkowskiej, wiersze wybrał, skomponował w harmonijną całość i opatrzył muzyką Stafano Bollaniego – reżyser, Waldemar Śmigasiewicz.

Trzy młode dziewczyny z prowincji przyjeżdżają na jeden dzień do Warszawy. Wierzą, że jest to miasto wielkich możliwości i wielkich karier; miejsce, w którym wszystko może się wydarzyć, w którym będą się mogły wyrwać z małomiasteczkowej monotonii, poznać kogoś interesującego, może nawet znaleźć prawdziwą miłość. Jak wypadnie konfrontacja oczekiwań i rzeczywistości?

Inspirowany filmem Janusza Kondratiuka spektakl stawia pytania o podział na prowincję i centrum, a przede wszystkim w zabawny i przejmujący sposób ukazuje współczesne relacje międzyludzkie.